آب دپس DEPC، آبی است که با ماده DEPC (دی اتیل پیرو کربنات) تیمار گردیده و با فیلتر استریل شده است. دی اتیل پیرو کربنات آنزیم RNase را غیرفعال می‌کند. این ماده همچنین برای غیرفعال کردن نوکلئازها در جداسازی پلی‌نکلئوتیدهای تجزیه نشده و همچنین مهار فاکتور فعال‌کننده پلاکت (PAF) و استیل هیدرولاز، کاربرد دارد. همچنین جهت حل نمودن محصولات لئوفیلیزه مانند الیگومرها، پروتئین‌ها و siRNA نیز استفاده می‌شود
محصولات مرتبط
دی اتیل پیروکربنات (DEPC) که دی اتیل دی کربنات نیز نامیده می‌شود (نام IUPAC). این محصول غیرفعال سازی آنزیم‌های RNase را در آب و ظروف آزمایشگاهی با تغییرات کووالانسی اسیدآمینه هیستیدین، لیزین، سیستئین و تیروزین انجام می‌دهد. از آب خالص‌شده DEPC (فاقد RNase) برای هندلینگ RNA در آزمایشگاه استفاده می‌شود تا خطر تخریب RNA توسط RNases کاهش یابد. معمولاً آب دپس DEPC با 0.1% DEPC به مدت 2 ساعت در دمای 37 درجه سانتی‌گراد انکوبه می‌شود و سپس جهت غیرفعال DEPC اتوکلاو می‌شود. غیرفعال سازی DEPC به این روش منجر به تولید CO2 و اتانول می‌شود. غلظت‌های بالاتر DEPC قادر به غیرفعال کردن مقدار بیشتری RNase هستند. در صورت باقی ماندن یا محصولات جانبی ممکن است واکنش‌های بیوشیمیایی رونویسی در شرایط in vitro را مهار کند. تغییرات شیمیایی RNA مانند کربوکسی متیلاسیون در صورت وجود DEPC یا محصولات جانبی آن امکان‌پذیر است، و در نتیجه با ریکاوری RNA سالم حتی پس از تعویض بافر تداخل ایجاد می‌شود. DEPC در آب ناپایدار است و حساس به هیدرولیز به دی‌اکسید کربن و اتانول به‌خصوص در حضور نوکلئوفیل‌ها است. به همین دلیل، از DEPC نمی‌توان در بافرهای تریس یا HEPES استفاده کرد. در مقابل، می‌توان از آن در بافرهای فسفات بافر سالین PBS یا MOPS استفاده کرد.
کاربرد
- مناسب برای تست‌های آزمایشگاهی حساس مرتبط با RNA
- غیرفعال کردن نوکلئازها در جداسازی پلی‌نکلئوتیدهای تجزیه نشده
- مهار فاکتور فعال‌کننده پلاکت (PAF) و استیل هیدرولاز
- حل نمودن محصولات لئوفیلیزه مانند الیگومرها، پروتئین‌ها و siRNA
ویژگی و مزایای
- عاری از DNase
- عاری از RNase
- استریل
دمای نگهداری
- دمای اتاق
دیدگاه خود را بنویسید